[Ιντερλούδιο σε κάτι ανυπόστατο]

[...]
Με μόνη ζωντανή ανάμνηση μια τελευταία συζήτηση, βιαστική και εξαναγκασμένη, εγώ να σου δακρύζω πως σε θέλω και εσυ ανώτερα, κοιτώντας πάντοτε κενά κι αδιάφορα κάπου πιο δίπλα, να μου λες πως δεν ξέρεις και δε μ'ερωτεύτηκες πότε.
Υπερόπτης, εγωιστής, αυθύπαρκτος, μοναδικός, ευθύς και πανέμορφος.
Να, λοιπόν, πόσα λάθος γνωρίζουμε για τους ανθρώπους που θαυμάζουμε..