Χάθηκε

Το γονιμότερο ωάριο

Σε απομίμηση οικογένειας

Μελέτη δειλινού

Άπνοια

Παύση

Ηρεμία

Για πάντα

Σταμάτημα χρόνου

Ζωντανή ανάμεσα σε νεκρούς

Ή κι εγώ νεκρή; 

Μιλήσαμε μετά από χρόνια για νέους servers, proxy και χρονικούς περιορισμούς 

Στάθηκα απέναντί σου και δεν ένιωσα απολύτως

τίποτα

για ό, τι συνέβη

Με κατέκλυσε τότε μια απέραντη θλίψη

για την απώλεια της απώλειας σου

και την απώλεια του συναισθήματος για 'σένα

Πόσο φοβάμαι

Όταν δεν νιώθω τίποτα

Μπορείς να με σβήσεις

από κάθε ύπαρξη

σε κάθε μορφή μου

αλλά το ξέρεις:

αν σε μια άτυχη στιγμή

βρεθούν κάμποσα δευτερόλεπτα

- ίσως και μόλις δέκα - 

κενού ή παύσης στη ζωή σου

θα σκεφτείς εμένα

εμένα

αλλά κυρίως

ό, τι εγώ συμβολίζω

Επαλήθευση πρόβλεψης

Σε βλέπω μετά από σχεδόν ένα χρόνο

Μαστουρωμένος σίγουρα

Μεθάμε

Δεν υπάρχει πια δίοδος επικοινωνίας μαζί σου

Κάθε στιγμή είσαι όλο και πιο χαμένος

αποδεικνύοντας ολοκάθαρα αυτό που μου ανέφερες

τη μέρα που λαχανιάζαμε

ανεβαίνοντας αντικανονικά την Ιπποκράτους

Ότι μου αξίζει και εμένα αγάπη

και ότι σίγουρα δε θα τη βρω σε εσένα

και ότι σίγουρα δε θα βρω εσένα 

Με το σύνηθες βαριεστημένο βλέμμα σου

Βγάζεις τα γυαλιά σου και κοιτάζεις χαμηλά

Τα καθαρίζεις αργά και πλατιγιάζεις το στόμα σου

σε έναν υποτιμητικό ήχο

Τα καθαρίζεις και

με μια λεπτή κίνηση, τα σπας στη μέση

Σα μαχαίρι και πιρούνι

Σαν όλα αυτά να ήταν κανονικά στο πρόγραμμα

Με τεμαχίζεις

με ρίχνεις στο πιάτο σου και

με καταπίνεις αφηρημένος αμάσητη

την ώρα που δουλεύεις

Τα κομμάτια μου ανοίγουν όσο περνάει η ώρα

απλώνουν

μπλαβιάζουν

μυρίζουν

ρήματα χωρίς νόημα πλέον

αφού επιτέλους βρίσκω το δρόμο 

προς το στόμα σου

Εγώ, η μεγαλομανής

 Υποσχέθηκα να μη σε κατονομάσω

Όμως, μέσα στην ανάγκη

Έγραψα το όνομα σου το μικρό

Σε διάφορα τεφτέρια

Με διάφορα υποκοριστικά

Πάντα με το δεδομένο παραλήρημα, 

ότι μια μέρα κάποιος θα τα βρει

και θα σου καταστρέψω τη ζωή.

Λες και δε χάθηκαν ούτως ή άλλως όλα

Με το ράγισμα της ψευδαίσθησης

Με τα δικά μου λόγια (δεν)

"Περιμετρικά της αγωνίας εκτείνεται το επιτρεπτό"

διάβασα στο βιβλίο της Κάλφα

"Μέσα στην αγωνία ρε Δώρα μου τι υπάρχει;"

με ρώτησε ένας φίλος

όταν του έστειλα τον στίχο της

Και έμεινα να κοιτάζω

μια το SMS του

μια το ποίημα της

αποβλακωμένη εντελώς

να μην έχω τίποτα να σας πω 

και να λέω τα λόγια εκείνων

επέτρεψα στον εαυτό μου να ξαποστάσει για λίγο

στο επιτρεπτό