Σκέφτομαι ξανά και ξανά

Να μου κλείνεις το μάτι χαριτωμένα ένα βράδυ

Λογικά έχεις τικ

Ή 

Όπως κι εγώ

νιώθεις άβολα όταν αρέσεις

Ψηλά, μελαχρινά αγόρια

εσείς, γύρω στα τριάντα,

μου έχετε πάρει τα μυαλά

Αλλά έχετε

ή κρισάρα

ή γκόμενα

Ευτυχώς, πάντως, 

καμιά διάθεση να με σώσετε

Για τη διψασμένη ξανθιά στο Καφεκοπτείο

Με ρωτάς γιατί διψάω τόσο πολύ
Αλλά για να σου εξηγήσω θα χρειαστούμε:
Τρεις ώρες,
διευκόλυνση ψυχοθεραπευτή,
διαιτητή για τα παράπονα,
μεταφραστή για τα αλλόγλωσσα βρισίδια,
τη μάνα μου τουλάχιστον τέσσερις περιφέρειες μακριά
και ηρεμιστικά για να αποφευχθεί το έγκλημα


Θα σου αποκαλύψω ότι διψάω γιατί θέλω να σε βλέπω

                                 (με ψιλή φωνή: )

"Στην πραγματικότητα ποτίζω τα φυτά σας έξω"
Τρεις μήνες μετά θα ψάχνεστε πώς και μαράθηκαν

Εν τέλει δε θα φταίω εγώ
Αλλά και πάλι νιώθω τύψεις
Είμαι βασικά ακραία ενοχική,
καλύτερα να ψαχτώ

Καλύτερα να ψαχτώ
και να μη σας φλερτάρω
γιατί
πέος στο πέος
Ξέχασα τελικά γιατί διψούσα

και τσάμπα τους φωνάξαμε τους τόσους ειδικούς

Τόσα βρώμικα δάχτυλα μετά
Κι όμως
Το μέσα μου παραμένει ανοιχτό
και ακραία φιλόξενο
Έτοιμο να δεχθεί την επόμενη συμβολή
Μόνο για να διαπιστώσει ξανά την αληθινή του έλλειψη
Την ώρα που προσφέρει τον ιδρώτα της απελπισίας του


Στην πραγματικότητα
έχει καταδικάσει τον εαυτό του
σε ανεπανόρθωτη πικρία

Ενηλικίωση

Πάνε εφτά χρόνια
Από την τελευταία φορά που την είδες

Το μικρό κορίτσι
Μεγάλωσε

Της αρέσουν τα μούσια σου - Πότε έγινα γυναίκα;
Βλέπει τα μάτια σου - σχεδόν δεν είχα προσέξει ότι είχες!
Ξαναπαίζει νοητικά
Κάθε κατά λάθος σωματική σας επαφή
Κάθε στιγμή που διαννοήθηκε να σου πει
Ότι γελάει επειδή είσαι ένας γλύκας
Κάθε μελλοντική φορά που θα αυνανιστεί
Στη σκέψη της πιθανότητας της παρουσίας σου


Πώς όμως να σε προσεγγίσω;

Εσύ δε βλέπεις τι μεσολάβησε
(έζησα μια ολόκληρη ζωή)
Κι εγώ θυμάμαι αυτό
Που για πάντα χάθηκε
(τα 24 σου)

Το αλκοόλ διαδέχεται τον καφέ

Το σεξ το αλκοόλ

Το φαγητό το σεξ

Το φαγητό το φαγητό

Το Φαγητό, Το Φαγητό, Το Φαγητό

Πάντα αργώ

Είμαι ακόμα στο δρόμο όταν τελειώνουν τα πράγματα

Παίρνω τηλέφωνο να ενημερώσω ότι έρχομαι

Και όταν καταφέρνω να φτάσω

Έχουμε ήδη το μνημόσυνο

Τι να κάνω κι εγώ, πιάνω μια καρέκλα και τον κλαίω

Το μόνο αλκοολούχο που δε θεωρώ κατάχρηση

Είναι το κονιάκ

Μέσα στο γελοίο των εκδραματίσεών μου

Η στιγμή που θα σηκώσω το χέρι

Και θα παραγγείλω αυτό το άθλιο ποτό

Είναι μια αναγνώριση της κατάστασής μου

Ακόμα και αν,
όταν το πίνω,

Φλερτάρω πάλι με τη σερβιτόρα