Τι από όλα συνέβη πράγματι;

Έρχομαι ξανά και ξανά σε εκείνη τη μέρα στο στούντιο
Κοίταξες προς το φως και χάθηκε η κόρη του ματιού σου

Έμεινε η απόχρωση της μούχλας που πιάνει ο πάτος του πολυκαιρισμένου κάστανου


Αυτά έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι το παρελθόν αλλάζει:

ήμαρτον αυτός ο ψυχολόγος μου

Να μην έχουμε ούτε από μια ανάμνηση να πιαστούμε

Εκεί, με το ζόρι πρόοδος

Ευτυχώς
Που γίνεσαι εσύ
Ότι ήταν προγραμματισμένο να κάνω


Στο μεταξύ εγώ με τεράστια ευκολία
Ξαναφαντασιώνομαι να ανοίγω τον εαυτό μου
Με ανάποδη ιατροδικαστική τομή
Χωρίς καθόλου πόνο

Με την ευχαρίστηση όμως μιας κάποιας
ελάττωσης της πίεσης που νιώθει το δέρμα μου
σα να έχω φουσκώσει με νερό



Update: Μας τα χάλασες τελικά