Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

But the freaks, who suspect they could never love anyone.

Πως δεν είμαστε πια οι ίδιοι
Πως ακόμα και η μυρωδιά σου άλλαξε
Έγινε τώρα πιο ανάλαφρη κι ελκυστική
Και λιγότερο ανθρώπινη

Πως τα μάτια σου που μ'είχαν τόσο ανατριχιάσει
Τώρα έχουν απλά το όμορφο πράσινό τους
Πως τα χέρια σου δεν αγκαλιάζουν πια τα τσιγάρα
Αλλ'απλά τα κρατούν να μην πέσουν
Χάριν της Φυσικής του να καπνίζεις

Πως γελάς και τα δόντια σου πια μου θυμίζουν κάποιον άλλον
Και το κενό μετά το κόμμα εξακολουθώ να το αφήνω
Αλλ'ασυναίσθητα πια

Πως θα γελάσω πολύ εκείνο το βράδυ
Και δε θα εννοώ τίποτα από όσα θα πω
Γιατί είμαι όλο και περισσότερο απών
Από τα πάντα όσα κάνω

Πώς απορώ αν όλα τότε ήταν στο μυαλό μου
Αν είμαι τόσο τρελός τελικά
Αν είσαι ένας άνρθωπος κοινός και βαρετός
Αδιάφορος-σαν όλους τους άλλους-

Αν τελικά οι οπτασίες μου
Είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να μ'αγγίξει

Αν ο έρωτας δεν είναι τίποτα
Παρά το ανάπτυγμα ενός μπερδέματος της απουσίας.

https://www.youtube.com/watch?v=4c48vs4lwgc