29-08-2018

Γιώργο

Ω θεέ μου.  Έγραψα το όνομά σου για πρώτη φορά.
Ξεκινάω να γράφω αυτές τις γραμμές και ξέρω
ότι δε θα είναι σαν όλα τα άλλα "ποιήματα" μου.
Που τα γράφω με μιαν ανάσα,
αναγκαστικά, γιατί είναι η τελευταία που μου'μεινε

Δεν είμαι πια θυμωμένη
Είναι υπέροχο
Δεν είμαι πια θυμωμένη

Δεν είσαι πια ο Ντόριαν ή
"Εκείνος" ή
"Εσύ" ή
Φαύλος ή
Ψεύτης.
Είσαι ο Γιώργος, που το γάμα υπάρχει κεφαλαίο
αναγκαστικά, χάριν της Ελληνικής,
και όχι για κάποιο μυστήριο λόγο

Είσαι ο Γιώργος, που ερωτεύτηκα όπως μπορούσα
και που απόψε μπορώ να χωρέσω μέσα μου,
παρέα με τις άλλες εμπειρίες,
και να πέσω για ύπνο.