Εκείνη η ταινία, ονόματι Magnolia, που κλείνει με τα λόγια:
"I know I did a stupid thing. So stupid! Getting braces. I thought... I thought he would love me. Getting... braces! And for what? For something I don't even... I don't know where to put things, you know? I really do have love to give! I just don't know where to put it! "
Η ανικανότητα προσανατολισμού στον πολυδιάστατο χώρο της αλληλεπίδρασης.
Ή η διαφορά των διαστάσεων που υπάρχει ο καθένας;
Αν είμαι παγιδευμένος σε ένα περιβάλλον λιγότερων διαστάσεων...
Τότε πώς;
Μόνο, εμπειρικά, βιώνω ότι είναι αδύνατον.
