Έχω πολλά να πω, έχω πολλά να σου πω..Και ξεκινάω-πάντα ναι-φουριόζα και πανέτοιμη, εξοπλισμένη με το απαραίτητο θάρρος και κείνον τον τσαμπουκά φυσικά-φυσικά.''Θα τα πω χύμα"

Έρχομαι, φτάνω, κοιτάζω, δε λέω τίποτα, σηκώνομαι, φεύγω..Πόσο κλασσικό;Και πόσα μένουν μέσα και φουντώνουν και θεριεύουν και ανοίγουν συχνά-πυκνά σαν πληγές παλιές;

"Δεν πειράζει,ούτως ή άλλως δε θα έβγαζε και πουθενά"Ναι, πες κι άλλα παραμύθια στον εαυτό σου, αυτο-εφησύχασε μέσα στη δειλία σου.

Έχω τόσα πολλά να σου πω, κι άλλα τόσα που δεν έχουνε λέξεις και λόγια.Τα καταπίνω κάθε φορά και σ'αφήνω να πηγαίνεις όλο και πιο μακρυά κάπου που δε φτάνουν τα μάτια μου να δουν ακόμα.Μόνος, μόνος, εσύ ανάμεσα σ'εκείνους όλους και σε βλέπω..Είσαι μακρυά;Είσαι εδώ;Δεν είσαι πουθενά..