Τι να σου πω για εκείνη τη φορά

που είδα το θάνατο χωρίς μεσάζοντες

Αλλοπρόσαλλη πέταξα τα δεκανίκια

(μην σε μπερδέψω, ακόμα τα χρειαζόμουν)

και αιωρούμενη κουτσή

τραβήχτηκα από το στέρνο προς τη θάλασσα

το τεράστιο κρύο με ρούφηξε κι εγώ

χωρίς καμιά αντίσταση πια

το αποδέχθηκα

Είπα: 

"Αυτή είναι η μοίρα η δική μου και η πανανθρώπινη. 

Η ουσία μου είναι μόνο στο φως της απουσίας της"

Άντε στο διάολο τώρα.