Τέλος ΙΙ

Παρ'όλο που θυμάμαι
Θυμάμαι τόσα πολλά
Σε ξέρω αιώνες
Και δε σε γνώρισα ποτέ μου

Στέκεσαι απέναντι
Και οι δυο χωρίς καμιά τάση να αγκαλιαστούμε

Η παρουσία σου είναι φάντασμα
Το οστεομένο μου παρελθόν
Να μου θυμίσει πάλι
την ανικανότητα μου