-"Πώς νιώθεις να αντλείς τόση ψυχή από τις Μούσες σου;"
-"Αηδία, πρωτίστως. Θα αναρωτιέσαι πώς, όλη η σύνθεση, όλη η δημιουργία, η εικόνα, η ομορφιά, οι μυρωδιές, όλα πλασμένα ιδανικά -κατά το δικό μου εγώ- και ο άνθρωπος μένει τόσο κενός και άδειος."
-"Του ρουφάς το Είναι, αυτό κάνεις, πώς να μείνει ίδια η αλήθεια; Ο εγωισμός σου πάνω από όλα."
-"Προσπαθώ να τους κρατήσω μέσα μου τόσο απεγνωσμένα, η απομάκρυνση είναι η κινητήριος δύναμη μου. Ο εγωκεντρισμός μου δεν μπορεί να συνηθίσει στην ιδέα. Και εκείνοι άλλωστε είναι κομμένοι και ραμμένοι για μένα, το ξέρω, το νιώθω. Το ένιωσαν κι εκείνοι"
-"Δεν υπάρχει,
τίποτα δεν υπάρχει
γιατί τίποτα δεν έμεινε.
Οι άνθρωποι αλλάζουν κι εσύ σα θύμα τους βοήθησες καλά σ'αυτό"
-"Πόσο μόνη θα μείνω τώρα;"
-"Πολύ και κάθε φορά θα εντείνεται περισσότερο. Η επόμενη φορά θα 'ναι αδιάφορη κι η αμέσως ακόλουθη βασανιστική, σα να σε σέρνει από τα μαλλιά η λήθη"
-"Πόσο να κυλιστεί ένας άνθρωπος ως τη λύτρωση; Κουράστηκα να ανακαλώ και κάθε μέρα γίνεται πιο ακαριαίο και πιο δύσκολο μαζί"
-"Μην ξεχνάς. Μα ν'αναπολείς λιγότερο"
-"Τότε θα μείνω μόνη μου πολύ."
-"Είσαι ήδη μόνη. Μάλιστα πιο πολύ από όσο φαντάζεσαι. Χώνεψε το πια. Δε βλέπεις;"
-"Αηδία, πρωτίστως. Θα αναρωτιέσαι πώς, όλη η σύνθεση, όλη η δημιουργία, η εικόνα, η ομορφιά, οι μυρωδιές, όλα πλασμένα ιδανικά -κατά το δικό μου εγώ- και ο άνθρωπος μένει τόσο κενός και άδειος."
-"Του ρουφάς το Είναι, αυτό κάνεις, πώς να μείνει ίδια η αλήθεια; Ο εγωισμός σου πάνω από όλα."
-"Προσπαθώ να τους κρατήσω μέσα μου τόσο απεγνωσμένα, η απομάκρυνση είναι η κινητήριος δύναμη μου. Ο εγωκεντρισμός μου δεν μπορεί να συνηθίσει στην ιδέα. Και εκείνοι άλλωστε είναι κομμένοι και ραμμένοι για μένα, το ξέρω, το νιώθω. Το ένιωσαν κι εκείνοι"
τίποτα δεν υπάρχει
γιατί τίποτα δεν έμεινε.
Οι άνθρωποι αλλάζουν κι εσύ σα θύμα τους βοήθησες καλά σ'αυτό"
-"Πόσο μόνη θα μείνω τώρα;"
-"Πολύ και κάθε φορά θα εντείνεται περισσότερο. Η επόμενη φορά θα 'ναι αδιάφορη κι η αμέσως ακόλουθη βασανιστική, σα να σε σέρνει από τα μαλλιά η λήθη"
-"Πόσο να κυλιστεί ένας άνθρωπος ως τη λύτρωση; Κουράστηκα να ανακαλώ και κάθε μέρα γίνεται πιο ακαριαίο και πιο δύσκολο μαζί"
-"Μην ξεχνάς. Μα ν'αναπολείς λιγότερο"
-"Τότε θα μείνω μόνη μου πολύ."
-"Είσαι ήδη μόνη. Μάλιστα πιο πολύ από όσο φαντάζεσαι. Χώνεψε το πια. Δε βλέπεις;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου