Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Εσείς τι μουσική ακούτε όταν είστε λυπημένοι;

Εσείς τι μουσική ακούτε όταν είστε λυπημένοι;
Εγώ νιώθω καταθλιπτική πολύ συχνά. Μάλλον το δοκιμάζουν επάνω μου αυτό το προιόν.
Νομίζω οι φίλοι μου θα με περιέγραφαν μελαγχολική, ξεροκέφαλη, κυκλοθυμική και με τάσεις φυγής. Να φύγω να πάω πού δεν ξέρω βέβαια.

Εγώ ακούω μουσική που με κάνει να νιώθω ασφαλής, όταν νιώθω λυπημένη. Να ξέρω τους στίχους, να θυμάμαι τις νότες, σα να ξέρω που βαδίζω, τι να περιμένω. Να ξέρω πότε θα εκραγώ και πότε θα κάνω αριστερή περιστροφή γύρω από τον ήδη μπερδεμένο άξονα μου. Πραγματικά ακούγομαι πιο φοβισμένη κι από ότι είμαι. 

Καμιά φορά δεν ξέρω ποιος είμαι. 
Σα να μην είμαι αυτό που έχω συνηθίσει τόσα χρόνια.
Σα να βλέπω οπτασίες όταν είμαι πολύ αγχωμένος.
Σα να ιδρώνω πιο πολύ τότε, κοιτάζω γύρω μου πιο επίμονα, άγνωστο το τι ψάχνοντας ακόμα.
Σα να βιάζομαι να τελειώσω όλο και πιο γρήγορα κάτι που ξεκίνησα.
Σα να με κυνηγάνε
κι εγώ τρέχω
γιατί
πού
Α!
ΠΕΡΙΜΕΝΕ!

Ξέχασα.

Εσύ τι μουσική ακούς όταν είσαι λυπημένος; Υπάρχουν λέξεις βαμμένες σε χρώματα συμπλρωματικά που με κάνουν να θέλω να αυτοκτονήσω. Σαν υποτονική υπερβολή μου ακούγεται αυτό.
Με σιχαίνομαι μερικές φορές. 
Τι μουσική ν ακούσω τότε;
Υπάρχουμε κι εμείς, ακούγεται παράδοξο για πραγματικότητα.
Τι μπορώ να ακούσω όταν με σιχαίνομαι;
Δεν υπάρχει μουσική που να μου αξίζει τότε.

Αυτά για το μικρό μου, τσαλακωμένο εγώ.

Εσείς τι μουσική ακούτε όταν είστε λυπημένοι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου