Γράμματα που χάθηκαν καθ'οδόν, για το Ντόριαν Γκρέυ

Γιατί σε πίστεψα έστω για μια στιγμή, Ντόριαν; 

Τόσο φαύλος, πώς περίμενα ότι θα μ'αγαπάς εστώ για δεύτερη μέρα;

Εύχομαι να μείνεις μόνος, το Κενό σου δεν μπορείς να το καλύψεις, αλήθεια.

Αμφιβάλλω και αν θέλεις.

Ξέρω πως είσαι κάπου εκεί έξω και χτυπάς τους τοίχους νευριασμένος.

Σου λέω, σε θέλω απεγνωσμένα, δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι.

Πώς το έκανες αυτό;

Είσαι ένας ψεύτης Ντόριαν! Μου υποσχέθηκες

Θέλω να σε βρω και να σε χτυπήσω με μανία, δεν αντέχω άλλο,σε ερωτεύτηκα τόσο πολύ, δεν το βλέπεις; 

Αυτό είναι το δυστυχές του να αγαπάς ένα Νάρκισσο- Ντόριαν- και αυτό το συναίσθημα δεν υποφέρεται.

Με τρυπάει,με σκοτώνει σου λέω! Τι να ξέρεις από τύψεις και από θάνατο εσύ;

Ξέρω πως είσαι κάπου εκεί έξω και γιορτάζεις την αιώνια παιδικότητα σου.

Απόψε ξέρω πώς καις ό,τι θα θελες να μη σε πονάει.

Θα σε βρω στο σκοτάδι.

Θα σε βρω και θα σε σκοτώσω,

στο υπόσχομαι Ντόριαν.