Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012


"Σταύρο!''

Πόσο μ’ άρεσε να προφέρω τ’ όνομα σου σε καθρέφτες και να βλέπω τα χείλη μου να κοκκινίζουν στη  θύμηση σου. Ποτέ δεν ερωτεύτηκα άλλον πιότερο από’ σένα.
Έβαφα το πρόσωπο μου και πλάγιαζα μονάχη και το πρωί το’ βλεπα αποτυπωμένο στα μαξιλάρια και έκλαιγα.

Και θα έδινα τα πάντα για να σε δω να χαμογελάς για μια φορά χάρη σ’ εμένα.
Μου’ χες χαρίσει χαμόγελα μονάχα λίγα.
Και υπήρξαν από τις λίγες στιγμές που αποζητούσα τη γοητεία στην απληστία.
Σ'είχα συναντήσει τόσες φορές, τις απαρριθμώ μία-μία για να μην τις ξεχνώ.
Ήσουν εγκεφαλικός πολύ-από σένα είδα και πείστηκα για τον κόσμο που ανοίγεται.
Μ'άρεσε να μου λες για όλα τα πράγματα που μάθαινες, κι εγώ σ’ άκουα εκστασιασμένη και παραδομένη.

Πολύ συχνά σ'ανακαλώ
με βία
Θυμάσαι, άραγε, τις συναντήσεις μας;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου